Lady Ada Byron była córką słynnego poety; ojca nie zdążyła poznać, bo znikł z jej życia gdy miała sześć tygodni. Po mężu przyjęła nazwisko Lovelace, po urodzeniu trojga dzieci zmarła w wieku 37 lat na raka macicy. Książka „Algorytm Ady” przedstawia jej dzieje ze szczególnym uwzględnieniem znajomości i współpracy z Charlesem Babbage’em, twórcą Maszyny Analitycznej, czyli jakby pierwowzoru dzisiejszych komputerów.
Lady Lovelace bez wątpienia wykazywała zdolności matematyczne, ale brakowało jej wykształcenia. Brała lekcje matematyki, a kontakt z Babbage’em pozwolił jej świadkować wielkiemu odkryciu pierwszej połowy XIX wieku: Maszyny Różnicowej i Maszyny Analitycznej. Były to zbudowane we fragmentach urządzenia obliczeniowe, składające się głównie z kół zębatych. Ada dzielnie kibicowała Babbage’owi i wspierała go jak mogła.
Nastawione na sensację publikacje próbują czynić z Ady pierwszą programistkę w dziejach. Czynią to na podstawie jej tłumaczenia artykułu o Maszynie Analitycznej, opatrzonego własnymi uwagami, których jest prawie trzy razy więcej niż tekstu oryginalnego. To jedyna praca Ady Lovelace, ale zawierająca przenikliwe sądy i przewidywania; śmiało rzec można iż była ona lepszym wizjonerem niż sam Babbage. Z uwag Ady widać, że rozumiała zasadę działania Maszyny Analitycznej i prawidłowo oceniała jej perspektywy. Niestety, Babbage nigdy tej pracy nie ukończył.
Sąd, ku któremu skłania się Essinger, że Ada była geniuszem komputerowym wyprzedzającym swą epokę, pochodzi z tej samej parafii co pogląd, że Mileva Marić, pierwsza żona Einsteina, była współautorką teorii względności. Nic na to nie wskazywało poza potrzebą dostrzeżenia wśród geniuszy większej liczby kobiet. Podobnej próby awansowania lady Lovelace można się dopatrzyć w „Algorytmie Ady”. Poza komentarzem do tłumaczonego tekstu nie opublikowała żadnych prac z tej dziedziny.
Biografia Ady Byron, przeznaczona dla masowego odbiorcy, jest napisana sprawnie i z dobrą znajomością realiów. Przedstawia interesującą, silną osobę, która w innych okolicznościach mogłaby dokazać więcej. Ale każda wielka myśl musi natrafić na swój czas; pod tym względem Maszyna Analityczna, jej twórca i jego muza nie mieli wiele szczęścia.
