|
Jacek Inglot o „Polsce 2.0”– Skąd Ci się wziął pomysł na taką powieść jak „Polska 2.0”? – Pojawił się pod koniec 2012 roku, po wznowieniu przez NCK mojej historii alternatywnej z czasów rzymskich pt. „Quietus”. Chciałem popełnić coś jeszcze w tej konwencji, ale pomyślałem sobie, aby odnieść to do przyszłości, co oznaczało, że muszą powstać dwie wersje opowieści, aby zaistniała między nimi owa alternatywność… |
|
Antoni Smuszkiewicz o „Zaczarowanej grze”Po ukończeniu Zaczarowanej gry zajęty byłem innymi problemami i nie myślałem o wznowieniu tej książki, która nie w pełni mnie zadowalała. Marzyła mi się pozycja obszerniejsza, obejmująca cały obszar polskiej literatury fantastycznej. Wkrótce doszedłem do wniosku, że jest to zadanie przerastające moje siły i możliwości. Stworzenie odpowiedniego zespołu wymagało z kolei odpowiednich funduszy. |
|
Dariusz Filar: Między zieloną wyspą a dryfującą krą. Gospodarka Polski w latach 2007 – 2015 Prof. Dariusz Filar o „Między zieloną wyspą a dryfującą krą”Zważywszy, że przez pół wieku (1939-1989) byliśmy odizolowani od normalnie funkcjonującej gospodarki rynkowej, wypada przyznać, że Polacy radzą sobie w niej zupełnie nieźle. Ale to się udaje na poziomie gospodarstwa domowego czy małego biznesiku. Natomiast w skali makroekonomicznej – a więc w odniesieniu do gospodarki jako całości – panuje u nas gigantyczne pomieszanie pojęć. |
|
Marcin Przybyłek: CEO Slayer Marcin Przybyłek o „CEO Slayerze”Myślę, że w głowie każdego autora rodzi się wiele wizji, niezależnie od tego, nad czym w danym momencie pracuje. Gdy tworzyłem sagę „Gamedec”, długą i rozbudowaną (w sumie pięć części), odkładałem inne pomysły na półkę, wiedząc, że gdy skończę z Gamedekiem, zajmę się właśnie nimi. |
|
Sezon Burz Andrzej SapkowskiNigdy, ani razu nawet, nie twierdziłem ani tym bardziej nie zarzekałem się, że nie wrócę do wiedźmina i do jego świata. Pogłoski takie, których nie chciałbym określać jako pełne złośliwości wishful thinking, to być może zwykła nadinterpretacja moich wypowiedzi. |
|
Mariusz Urbanek: Brzechwa nie dla dzieci Mariusz Urbanek o Brzechwie nie dla dzieciBiografie, które piszę, to efekt tego, co mnie samego interesuje w historii. A patrzę na nią przez pryzmat losów ludzi, a nie tzw. mechanizmów dziejowych. O wielkiej historii też można opowiadać opisując pojedyncze losy ludzi w niej zanurzonych, a czasem będących tylko jej ofiarami. |
