W swej nowej książce George Friedman stwierdza, że łatwiej prognozować na sto lat do przodu niż na dekadę – ale też „Następna dekada” jest bardziej analizą polityczną niż futurologiczną. Wszystko tu przedstawiono z punktu widzenia amerykańskich interesów. W rezultacie otrzymujemy świat podzielony na sektory – oraz zalecenia, jak Ameryka powinna się ustawić wobec problemów związanych z Chinami, Rosją, Brazylią, Iranem czy Meksykiem.

Dla nas istotne jest, jak USA zdaniem Friedmana będą traktować Polskę. W „Następnych 100 latach” tegoż autora kraj nasz awansował do rangi mocarstwa razem m.in. z Turcją. O ile Turcja znajduje się na najlepszej ku temu drodze, Polska w niczym nie potwierdza mocarstwowych aspiracji. Trudno uznać za przesłankę do tego, że mamy tkwić jako „kość niezgody” w gardle zarówno Rosji, jak i Niemiec. Sojusz między tymi krajami jest nie na rękę Ameryce, co nadaje Polsce kluczowe znaczenie w tym obszarze. Ale nasza rola sprowadza się tylko do tego, byśmy byli „silnym klinem” wbitym między Niemcy a Rosję, „graniczną warownią” w kontaktach z imperium rosyjskim itp.

Friedman radzi, że USA powinny uczyć się od Wielkiej Brytanii cynicznego sposobu prowadzenia wojen. Jako przykład wskazuje „skierowanie agresji potencjalnego wroga na jego sąsiadów” – czyli, mówiąc wprost, zdrada Polski w 1939 roku była rzeczą dobrą i korzystną. Ameryka powinna trzymać z Polską, póki to się opłaca; później zostaniemy pozostawieni sami sobie jak obecnie Gruzja czy – w przypadku zagrożenia – państwa bałtyckie. Unia Europejska zdaniem Friedmana przetrwa, choć ze strefy euro wypadną niektóre państwa. Rosja ma tracić na znaczeniu jako państwo słabe.

Warto przeczytać „Następną dekadę”, nie ze względu na zawarty w niej ładunek futurologii, ale jako sole trzeźwiące naiwnych, że Ameryka obroni nas w przypadku wojny czy innego wielkiego nieszczęścia.