Andrzej Fedorowicz, Irena Fedorowicz: 25 polskich wynalazców i odkrywców, którzy zmienili świat
W książce prezentującej sylwetki 25 Polaków, innowatorów na skalę światową, wynalazcy zdecydowanie przeważają nad odkrywcami. Tych ostatnich jest tylko sześcioro: oprócz Skłodowskiej-Curie i Kopernika pozostali zasłużyli się w medycynie: Kazimierz Funk odkrył witaminy, Ludwik Hirszfeld – grupy krwi, Rudolf Weigl szczepionkę na tyfus, a Edmund Biernacki wykrywanie stanów zapalnych organizmu przez OB (odczyn Biernackiego). Funk i Hirszfeld byli zgłaszani do Nobla, ale ostatecznie go nie dostali.
Michał Heller: Przestrzenie Wszechświata. Od geometrii do kosmologii
Książka wybitnego kosmologa ks. prof. Michała Hellera jest kontynuacją wcześniejszego dzieła „Bóg i geometria”. Ta pierwsza obejmuje okres od Euklidesa do Newtona; druga zaczyna się omówieniem, co z dziedzictwem Newtona zrobili następcy. Drugi tom wykazuje też mniej filozofii w podejściu do tematu, co wymusiły zmiany paradygmatu nauki w epoce Newtona.
Karolina Głowacka, Jean-Pierre Lasota: Czy Wielki Wybuch był głośny?
Poświęcona astrofizyce książka Głowackiej i Lasoty to dość nietypowy przykład popularyzacji. Nie wykład, nie wywiad rzeka, a rozmowa, w której role podzielono w ten sposób, że dziennikarka zadaje dowolne pytania, a polsko-francuski astrofizyk odpowiada. Dało to zdumiewająco dobry efekt, bo Lasota dużo wie, odpowiada spokojnie, rzeczowo, a bywa, że i dowcipnie.
Krzysztof Ziołkowski: Poza Ziemię. Historia lotów międzyplanetarnych
Aniśmy się spostrzegli, jak ważniejsze ciała Układu Słonecznego zostały odwiedzone i pofotografowane przez automatyczne sondy z Ziemi. Pierwsze próby w latach 60. XX wieku były przeważnie nieudane, ale potem szło to coraz lepiej. Przełom nastąpił w latach 70., kiedy dwa Voyagery przemierzyły Układ Słoneczny i zobaczyliśmy z bliska wielkie planety oraz ich księżyce.
Michael J. Benton: Gdy życie prawie wymarło. Tajemnica największego wymierania w dziejach Ziemi
To chyba najlepsza ostatnio książka z serii „Na ścieżkach nauki”. Michael Benton, profesor paleontologii na uniwersytecie w Bristolu, przedstawił nie tylko historię dochodzenia do prawdy na temat katastrofy permskiej 252 miliony lat temu, ale i własną drogę od nie wiem do wiem w tej kwestii.
Stephen Hawking: Czarne dziury. Wykłady im. Reitha dla BBC
Niewielka książeczka stanowi zapis dwóch wykładów Stephena Hawkinga, wyemitowanych przez BBC w styczniu i lutym 2016 roku. Pierwszy, „Czy czarne dziury nie mają włosów”, nawiązuje tytułem do znanego wśród fizyków powiedzenia Johna Wheelera, który w ten poetycki sposób ujął fakt, iż czarne dziury nie promieniują. Hawking, który czarnymi dziurami zajmuje się kilkadziesiąt lat, prezentuje najpierw sam fenomen i porównuje go do wodospadu Niagara. Czarna dziura jest miejscem, gdzie materia wali się w czeluść i już stamtąd nie wychodzi.
