Francoise Thom: Beria. Oprawca bez skazy
W serii Oblicza Zła, grupującej biografie największych zbrodniarzy w dziejach ludzkości, przyszła pora na Ławrientija Berię. To dopiero drugi z areopagu sowieckich rzezimieszków (hitlerowcy byli już w serii reprezentowani czterema nazwiskami), za to książka o nim jest imponująca objętościowo: ze skorowidzem tysiąc stron! Cieńsza była nawet biografia Stalina.
Jim Al-Khalili: Kwanty. Przewodnik dla zdezorientowanych
Profesor fizyki i popularyzator w jednej osobie – jego książki przetłumaczono na 20 języków – tym razem przedstawia dziedzinę, w której pracuje i o której wykłada, więc zna temat z autopsji.
E. B. White: Pajęczyna Charlotty
„Prawie 60 milionów sprzedanych egzemplarzy”, woła wydawca z okładki. Tamże informacja, że w 2000 roku „Publishers Weekly” ogłosił „Pajęczynę Charlotty” najlepszą powieścią dla dzieci wszech czasów.
Wojtek Sedeńko: Światy polskiej fantastyki
Powstanie tej książki rekonstruuję sobie tak. Oto Wrocław stał się Europejską Stolicą Kultury w roku 2016. Za taką decyzją zawsze idą jakieś odgórne pieniądze i przy okazji można za nie przeprowadzić albo zorganizować coś, co kiedy indziej byłoby niemożliwe z powodów finansowych.
Helge Kragh: Wielkie spekulacje. Teorie i nieudane rewolucje w fizyce i kosmologii
Fascynująca książka. Duński historyk fizyki Helge Kragh postanowił pokazać nie to, co się w fizyce i kosmologii ostało, ale błądzenie po manowcach: hipotezy nieudane, błędne, zdyskwalifikowane przez rozwój nauki. Są to koncepcje ambitne, w których obronie autorzy staczali prawdziwe boje (fizycy bynajmniej nie należą do ludzi skromnych), negując argumenty i zarzuty krytyków.
Jeremiah P. Ostriker, Simon Mitton: Jądro ciemności. Ciemna materia, ciemna energia i niewidzialny Wszechświat
Astrofizyk i astronom nadali swej książce wzięty z Conrada tytuł „Jądro ciemności”, by tym donośniej wyrazić przekonanie, że o pewnych aspektach Wszechświata nie wiemy zgoła nic. Od lat 30. XX wieku wiadomo było o ciemnej materii, aczkolwiek astronomowie odrzucali tę...