Wielokrotnie zastanawiano się, jaki byłby dalszy przebieg II wojny światowej, gdyby powiódł się któryś z licznych zamachów na Hitlera. Oto odpowiedź czarno na białym: powieść „Reder ‘44”, w której polscy komandosi zabijają Führera opodal jego rezydencji Berghof w lipcu 1944 roku. Jest już po konferencji w Teheranie, Polskę oddano w pacht Sowietom, ale śmierć szalonego Adolfa może sporo pozmieniać na planszy.

Powieść entuzjasty historii i militariów Piotra Czarneckiego ma precyzyjnie obmyśloną intrygę i należy do dziedziny fantastyki zwanej historią równoległą. Autor jest świadomy, że skasowanie Hitlera rozpętałoby niemieckie zmagania o sukcesję, a także przetasowania wśród aliantów. Najważniejsza w książce jest sprawa polska: wojna weszła wprawdzie w fazę schyłkową, ale sporo jeszcze można ugrać. Na skutek intryg polskich w USA Roosevelt przegrywa wybory na rzecz przychylnego dla nas Deweya, u Niemców bierze górę frakcja Canarisa – i tylko w Rosji wszystko zostaje po staremu.

Osłabia powieść zrozumiałe i cenne staranie autora, żeby polskie było na wierzchu. Polacy giną rzadko, nie ma wśród nich zdrajców i sukinsynów, co złego to nie my. Nawet poświęcenie czci niewieściej dla ojczyzny godne jest uznania. Niemcy też nie są najgorsi, zwłaszcza spiskowcy przeciw Hitlerowi. Do stronniczego rysowania charakterów dochodzi nie nazbyt uważne pilnowanie języka, w którym co i raz trafiają się dzisiejsze wtręty: „w pięknych okolicznościach przyrody”, „w czarnej dupie”, fajka na określenie papierosa, a „pojeb z wąsikiem” – na Hitlera. To chyba nie jest język Polski tamtej epoki. „Sukces ma wielu ojców, klęska jest sierotą”, słowa wypowiedziane przez Kennedy’ego po inwazji w Zatoce Świń, też są nie na swoim miejscu.

Ogólnie jednak książka w czytaniu ciekawa, widać że Czarnecki odrobił lekcję szczególnie z militariów, co znowu przejawia się nużącym wymienianiem typów broni. Ale sprawa polska jest jeszcze do wygrania, a że w sojuszu z niedawnym okupantem? To już inne, cudownie odmienione Niemcy.