Motyw detektywistyczny pojawia się też w opowiadaniu „Orzeł adacki” Bradleya Dentona. Tytuł nawiązuje do powieści Sokół maltański Dashiella Hammetta, jednego z twórców, obok Raymonda Chandlera, amerykańskiego czarnego kryminału. Denton to autor dość dobrze znany w Polsce, zważywszy, że spośród jego pięciu powieści wydano w Polsce aż dwie. Buddy Holly żyje i pozdrawia z Ganimedesa oraz Obłąkani wyszły w serii głównonurtowej, i nie każdy miłośnik fantastyki miał obowiązek zauważyć te książki. Pisarz nie miał szczęścia do publikowania w Polsce opowiadań. Nadrabiamy zatem to niedopatrzenie, ponieważ Denton nieprzypadkowo ma na koncie nominacje do najważniejszych nagród fantastycznych, np. Nebuli, Hugo czy Stokera. Zdobył też prestiżową nagrodę World Fantasy, a także bardzo cenione nagrody pamięci John W. Campbella i Theodore’a Sturgeona.
Utytułowanych autorów jest w Krokach w nieznane 2012 znacznie więcej. Trudno w to uwierzyć, ale Ursula K. Le Guin, jedna z najbardziej znanych i utytułowanych autorek fantastyki w historii tego gatunku, „debiutuje” w Krokach w nieznane. Opowiadanie „Rybak z Morza Śródlądowego“ należy do cyklu haińskiego, zapoczątkowanego znakomitą Lewą ręką ciemności. Złożoność przedstawionego tam świata Ekumeny, luźno powiązanej organizacji parapolitycznej o galaktycznej skali, wynika z niemożności podróżowania z prędkością większą od światła. Sprzyja to izolacji oddalonych od siebie o całe lata świetlne światów i rozwojowi skrajnie odmiennych form społecznych. Wprawdzie autorka wymyśliła ansibl, urządzenie pozwalające na natychmiastowe przesyłanie komunikatów na każdą odległość, ale nie zniwelowało to różnic wynikających z odmiennych ścieżek ewolucji światów Ekumeny.
Równie utytułowanym i wytrawnym autorem jest Dan Simmons. Nowela „Kochanek doskonały” krąży wokół zagadnień życia i śmierci, freudowskich Eros i Thanatos. Rozgrywa się podczas bitwy nad Sommą, największego starcia I wojny światowej. Proza Simmonsa jest tu niezwykle wizyjna, osiąga momentami status filmowych kadrów, co jest nie bez znaczenia, skoro wcześniej sięgnął po ten temat sam Stanley Kubrick w obrazie „Ścieżki chwały”. Oczywista antywojenna wymowa tekstu, inkrustowanego twórczością „poetów okopów”, nie przeszkadza Simmonsowi w pokazaniu złowrogiego piękna wojny i grozy tej bitwy, która pochłonęła blisko milion ofiar!
Fragment przedmowy; za zezwoleniem wydawcy
